​

 

1. Kunt u omschrijven hoe het is om u te zijn ??

Het is hard werken. Soms denk ik dat mijn brein functioneert als het facetoog van een insect. Deze uitleg bedacht ik gisteren of zo, vanwege het gegeven dat dit soort ogen duizenden verschillende kleine stukjes waarneemt en daar dan maar een ge-heel van moet maken en dat lijkt me een hóóóp gedoe, en mijn brein is óók een hoop gedoe want focussen op één facet is moeilijk voor mij, dat lijkt zómaar een overeenkomst !! Want vervolgens vond ik online ‘n afbeelding van twee aan elkaar geplakte helften van een vlindervleugel: De ene helft zag eruit zoals wij ‘m norma-liter waarnemen, en de andere bestond uit véél minder pixels, zoals een insect, vol-gens onderzoekers, die vleugel ziet: Allemaal losse, groffe deeltjes, waarvan ik dan denk “Hoe kun je hier chocola – puur, is gezonder – van maken ??”, wat ik óók vaak denk van de pus die uit mijn hoofd komt lekken, dus: Facetbrein it IS !! Ik hoef maar IETS waars te raarnemen en ‘t is “Paniek, raar, alert, attention !!” nét als dat insect dat dan instinctief reageert, en gaat steken ofzo, en ik maakte me nog zorgen dat mijn antwoorden, en dus representatie, tijdens dit interview niet chaotisch genoeg zouden zijn, há !! Ik denk dat ik ‘t er nu om zit te dóen, snél afronden maar: Mensen vroegen duidelijkheid van iemand die zichzelf niet kan duiden, al vindt bijna ieder-een om mij heen dat ik wél kan. Mensen verwachten iets van iemand die niet weet wat hij kan verwachten. Mensen hebben mij van álles verweten, net zo’n onzinnige zaken als ik mezélf verwijt, maar nóóit zoveel. Zo is het om mij te zijn: Onduidelijk !! P.S.5: Had ik al gezegd DAT. IK. ALLES. KAPÓT. DENK ?? Bij deze. Zo zit ik nu al vijf dagen “Is dit antwoord wel lang genoeg ??? te piekeren. Ik wil voor élk antwoord van dit interview minstens een héle pagina voltypen. Maar misschien levert dat, als ik dat twintig vragen achter elkaar doe, wel véél te veel tekst op. En dan gaan “ze” materiaal schrappen. Maar ja, als ik kórtere antwoorden geef, heb ik niet genoeg mijn best gedaan !! En dan … Ja, dát denk ik dán wel weer, vrees ik. (10deDan ;-) )

​

2. Welke gebeurtenis uit uw leven zou u over willen doen ??

Het eerste antwoord dat in me opkomt: Mijn suicidepoging met medicatie uit begin 2009, omdat het momentum op die dinsdag 20 januari van dat jaar PERFECT was !!! Halverwege 2008 ging ik voor de behandeling van een depressie naar Helmond, en daar vond ik dé oplossing voor mijn problemen: Een GGZ begeleidster die recepten voor anti-depressiva uitschreef alsof het snoepjes waren !! Hierdoor spaarde ik ge-durende een half jaar voldoende pillen bij elkaar om er zeker van te zijn dat de ont-dekking van dat zwarte gat in de wet mij niet meer zou hinderen !! Deze ontdekking viel samen met een lange periode waarin ik naar het Economisch Lyceum Eindhoven ging, geen idéé hebbend wat ik daar (en met mijn leven in het algemeen !!) dacht te komen doen, en veel van mijn mede-leerlingen leken dezelfde vraag te hebben. Ten-minste, dat leidde ik af uit het gepest, wat minder ernstig was dan eerder in mijn schooltijd, maar genoeg om mij verder naar beneden te trekken. Nadat ik me op had getrokken aan de december-maand met zijn surprise maken/vuurwerk folders door-spitten/vuurwerk kopen/Kerst-afleiding, gaf mijn traditionele “Januari-is-dan-zóóó-saai-DIP” mij denk ik de beslissende klap: Ik voel me kut. Ik heb héél veel pillen ge-spaard. Ik ga naar een donker, ijskoud strand. Door die kou en de duisternis maak ik véél meer kans om voorgoed weg te komen !!! En op die 20 januari 2009 zette ik de laatste, zeer belangrijke stap: Die van “Ik ben óp !!” naar “Ik ben wég !!” Daar lag ik dan, op het eenzame strand. Het halfuur daarvóór had ik 120 pillen uit hun verpak-kingen gedrukt en gelóóf me, dat wil je geen twéé keer hoeven doen !! De nacht was maanloos, dus aardedonker, geen hónd te zien. Het was koud. Het was perféct !!! Ik nam mijn pillen in, waarop ik, i.p.v. de zee in te zwemmen, op ‘t strand in slaap viel. Fatále fout. Water is nl. zóveel effectiever qua verongelukken. Bovendien kun je je in golven véél beter verstoppen dan op zand. Het momentum was ideáál. En ik liet het aan me voorbij gaan. Het water in de snelkookpan in mijn hoofd borrelde al over de rand, en ik nam de deksel eraf. Suicide: Als je ‘t doet, doe ‘t dan verdomme GOED !!!

​

3. Waar bent u trots op en waar heeft u spijt van ??

Ik ben trots op het moment dat ik tegen mijn moeder zei dat ik haar maar één ding verweet, en wel dat zij mij geboren heeft laten worden. Ik was toentertijd trots dat ik iets zei waarvan ik dacht “Dit mag ik eigenlijk niet zeggen, want het is niet aardig, ze zal wel boos worden, blablabla …” Mijn moeder reageerde inderdáád boos, hoe kón ik dat nu zeggen, ze híeld toch van mij, ik was egoïstisch … Terugkijkend op dit moment denk ik dat we toen béiden onopzettelijk egoïstisch waren: IK verweet ma MIJ gebaard te hebben, en dat ze, vond ik, met haar boosheid over dat verwijt mijn levenspijn ontkende, en ZIJ verweet MIJ denk ik dat ik met m’n verwijten haar geluk om mijn geboorte, haar houden van mij als haar kind, zómaar achteloos weggooide.

Waar ik spijt van heb ?? Dat sluit direct aan op bovenstaand antwoord: Ik heb spijt dat ik dat meer zeggen wat ik denk niet veel éérder gedaan heb. Toen ik mijn ma het bovenstaande verweet was ik al 25 of zo, en daarvóór deed ik grotendeels wat men zei dat ik moest doen, hield ik mijn bek dicht - en alle stress die dit me oplever-de veelal binnen, wat, dénk ik, naast mijn aandoeningen, de basis vormde voor een brein dat zichzelf langzaam van binnenuit op is gaan vreten. Dit sluit mooi aan op ‘t antwoord op de vórige vraag, want als het brein stuk is gaat de ziel stuk gaat het lijf stuk ga JIJ stuk en dán bén je stuk en dan WIL je stuk. Stom woord zeg: Stuk. Ieder woord wordt stom als je het herhaalt. Of is het “Elk” ?? Een Elk is ook een stier, zon-der aanhalingstekens, maar die tekens lijken érgens weer op het gewei van oh nee, een elk is een éland “Op een onbewoond éland, daar zou ik willen zijn !!” Of wácht, dat moet “OnbewoondE eland” zijn, maar dan klopt de titel van dat Kinderen Zijn Hinderen liedje niet meer, oeps ‘t moest óók “Eiland” zijn !! Ach, weten die élanden veel, ze schijnen sowieso niet zo sociaal te zijn, dus zullen ook niet voor níets onbe-woond zijn, zo schijnen ze nogal een temperamentje te zijn !! Van MIJ mogen ze ál die koorkinderen op een paar elandruggen zetten, en dan zet IK er óók nog wat rug-gen op, voor de zekerheid. Ik ben niet trots op deze laatste zinnen, maar ik heb er evenmin spijt van, dus net als die elanden hopelijk voor die kinderen laat ik het van me afglijden. Wat een rustgevend slot, da’s óók wel eens fijn zeg. O.K. Néxt !!

​

4. Heeft u het gevoel dat u gezien bent in dit leven ??

Beter laat dan nooit, maar ja, ik ben GEZIEN in dit leven. Tot mijn twintigste had ik ‘t gevoel doorzichtig, onzichtbaar (Is dat hetzelfde ???) te zijn. Ik voelde mezelf NIET opvallen, los van of dit daadwerkelijk zo wás. Op school werd ik van jongs af aan ge-pest, dus ik was wel dégelijk interessant, scóre !! Niet voor mezélf, details hou je altijd. Thuis was er niet echt plaats voor zichtbaarheid: “Doe már gewoon, dan doe je al gék zat”, nou dan weet je het wel. Een half uur treuzelen bij de supermarkt, omdat ik maar niet kon kiezen uit “Haal már un blik, ‘t is altijd goe” en bang was dat ik het fout zou doen werd NIET gewaardeerd, want “Nee, niet dát blik jongúh, dé WIST je toch !!”. Ik had, als ik daar toen al het lef voor had gehad, nét zo goed een blikje schoenpoets mee kunnen nemen, want ik deed het in mijn herinnering tóch nooit goed !! Pas toen ik doorkreeg waar mijn krachten lagen … kreeg ik door waar mijn krachten lagen (Gód, zó doorzichtig …) Ik moet zeggen dat ik als klein ménneke vaak al de lachers op mijn hand had, door ‘n – voor mijn leeftijd – apart taalgebruik én een denk ik aangeboren geval van “Gij bent unne apárte !!”, wat héérst in mijn familie, maar voor mij woog dit niet op tegen hoe mijn zijn in mijn jeugd vaak werd ingekaderd door thuis en school. Zoals gezegd ontsnapte ik dit mentale keurslijf pas na mijn twintigste, toen ik me begon te realiseren dat ik superkrachten had, waarop ik ging ontdekken hoe ik deze kon gebruiken. Deze superkrachten waren: Schrijven, het bezit van humor en een sociale “Deze mafkees is zijn eigen coole zélf, wie dat ook is” eigenheid die me op lieten vallen (Óf misschien kon ik al mijn hersenstress gewoon niet langer binnenhouden, dat kan ook) én muzikali/creativiteit. Daarop-volgend ben ik nét zolang die mezelf 2.0. gebleven totdat ik het geluk had mensen te ontmoeten die hier gevoelig voor waren. Afronden, té lang: Ik ben mezelf (??), heb me zo min mogelijk aangepast, ben eerlijk, en heb ‘t geluk gehad dat mensen dat ófwel zijn gaan waarderen ófwel hun tegenstand opgaven. Ik ben gewaardéérd in dit leven. Niet door mezélf, maar ach, je moet ook ‘n béétje kritisch blijven hé ??

​

5. Wat ziet u als uw sterke – en zwakke punten ??

Ten eerste: Een karaktereigenschap kan denk ik ook BEIDEN zijn. Ik bedoel, een van mijn sterke punten is dat ik een doorzetter ben. Als ik iets WIL bereiken geef ik alles wat ik in me heb om dat voor elkaar te krijgen. Maar tegelijkertijd wil ik al héél lang héél dood, en doorzetters hebben vaak de nare neiging tegenslag te overwinnen en daardoor in leven te blijven. Formulair: “Sterk punt – DOORZETTER – Zwak punt.”

Even kijken hoor. Sterke punten: Ik heb geprobeerd dit leven te leven. Ik heb nóóit gelogen over mijn gevoelens ten aanzien van dit leven. Ik heb geprobeerd de drukte die redelijk consequent uit mijn hersenen sijpelt in te dammen tegenover mensen die hier moe van worden. Of dit me gelukt is ?? Mwáh ;-) Maar níemand kan bewe-ren dat ik dat niet geprobeerd heb. Zwakke punten: Die krijg ik eigenlijk zo snel niet bedacht. Niet omdat ik mezelf zo geweldig vind, maar omdat ik denk dat ik weinig kan doen aan mijn zwakheden aangezien deze voor ‘n groot deel door mijn aandoe-ningen komen. Hmmm, dat zou je óók kunnen lezen als “Jij kunt er niets aan doen, dát is makkelijk”. Já dat is bést makkelijk, nou, gun MIJ ook ’s wat want ik ben bést zielig. Nou héhé, heb ik toch nog ‘n zwak punt gevonden: Ik vind mijzelf vaak iets te zielig. Zelfkritiek doet ‘t altijd goed in ’n interview, zo hebben we dat óók covered !!

Ik weet niet of het hebben van humor een sterk punt kan zijn, aangezien zoiets aan-geboren is, toch ?? In dat geval heb je het óf niet, daar doe je niks aan. Hoe dan ook vind ik ‘t feit dat ik er in slaag mijn gevoel voor humor te gebruiken als ontluchtings-kraantje voor mijn hoofd een van mijn sterke punten. Dat ontluchten lukt me ook door mijn creativiteit, die ik gebruik om te schrijven en héb gebruikt voor het dap-per aanpakken van allerlei kunstzinnige klussen, van het maken van een grote maan voor aan mijn slaapkamermuur tot het bouwen van een miniatuur KISS podium. Die klus heb ik helaas niet kunnen voltooien aangezien ik tegen mijn technische beper-kingen aanliep, maar hé, het hield me móói een poosje van de doodlopende straat, en dat is héél belangrijk voor mij !!

​

6. Waar verbaast u zich over ??

Ik verbaas me er over dat mensen denken dat vrede te bereiken is. WIENS VERSIE VAN VREDE gaan we dan volgen ?? Mán, zonder dat geëmmer over vrede zou oor-log denk ik niet bestáán. De strijder voor ónze partij is ‘n terrorist voor de andere, en ómgekeerd (ver)geldt hetzelfde. Er zijn de afgelopen eeuwen zóveel oorlogen gevoerd waarin vijanden en bondgenoten als in écht Stratego van plaats en naam wisselden, en dit heeft té veel dwarsverbanden, scheve gezichten en steeds weer nieuwe boosheid tussen mensen wereldwijd gebracht om algehele vrede te kun-nen laten slagen. Laten we éérst Derde Kérstdag maar ‘s halen zonder ruzie oké ??

Dat we veertig jaar terug al op de maan konden landen terwijl kladblokvelletjes nu nog stééds opkrullen als je er op begint te schrijven, dáár verbaas ik me over, en ik vind het Absoluut Onaanvaardbaar !! Ik verbaas me erover dat men, na wéér een opgeblazen geldautomaat of Duindorp, zegt dat dit “Absoluut onaanvaardbaar !!” is. Goed dat ze het even voor me duiden zeg, want ik vond het zélf wel meevallen eigenlijkDÚH !!! Degenen die aangesproken worden op dergelijke acties wéten wel dat ze wat ze doen als “Absoluut onaanvaardbaar !!” wordt gezien, maar zij géven daar geen fúck om, zo dénken zij niet. En wij maar “Boeh !!” roepen, pffff. Láme !!

Dat men verbaasd is dat de maatschappij een door elkaar roepende pókkezooi is geworden terwijl onze volksvertegenwoordiging dezelfde verdeeldheid laat zien (EN omgekeerd !!) dáár verbaas ik me over !! Het is politieke oorlog: Partijen die elkaar tijdens de verkiezingen nog zwart maken moeten als ze pech hebben ‘n half jaar later samenwerken omdat ze afzonderlijk niet genoeg stemmen gehaald heb- ben om te kunnen regeren. Je STEMT op dit en je KRIJGT de verwaterde versie er- van met spul erbij waar je helemáál niet op zat te wachten, en vervolgens is men verbaasd dat de mensen BUITEN het Binnenhof óók maar wat aanrommelen. En dan heb ik ‘t nog niet eens gehad over de kromme realiteit waarin jij en ik ontsla-gen worden als we ‘t verneuken op ons werk, terwijl politici als straf naar ‘n ánder goedbetaald baantje worden doorgeschoven, of het moeten doen met riant veel wachtgeld !! Of ja, dat lees ik dan, of zie ik ergens voorbij komen denk ik … Eerlijk gezegd geef ik véél te weinig om dermate ingewikkelde shit als hierboven om hier genoeg verstand van te hebben om erover te kunnen piekeren. Pffff, bóffe man !!
Even kijken, heb ik nog iets ?? Oh ja, ik verbaas me over tijd, met náme wanneer ik aan het hardlopen ben. Stel je voor: Ik besluit 120 minuten continu te gaan lopen. Na vijf minuten heb ik dan 1/24ste van die tijd gehad …. Maar nóg eens vijf snelle minuutjes laten heb ik er plots al 1/12de opzitten … Dat heeft bést wel een hoog What The Fuck gehalte, right ?? Of ligt dat aan mij ?? … Zou me NIKS verbazen !!

​

7. Recentelijk vierde u uw verjaardag. Voelt u zich 47 jaar OUD óf JONG ??

Mijn eerste neiging is “BEIDEN !!” te antwoorden !!! Nou én, zo vóelt het ook voor mij !!! Ik vind dat ik óuder ben dan ik ben geworden, jónger ook. Voor mijn gevoel moet ik met een kinderbrein deze wereld trachten te behappen, wat denk ik resul-teert in een voor eigenheid doorgaande continue onwennigheid die me én jong van geest, want niet ervaren, houdt EN me, door het constante denkwerk, vroegtijdiger oud maakt omdat ik misschien meer heb doordacht dus versleten dan anderen. Ik ben als een KIND zo blij als het gesneeuwd heeft, en als een kind zo geïrriteerd als die kloothommel van tegenover na een kwartiertje al zijn tuinpad zichtbaar staat te loeien met die kutbladblazer en als een KIND zo blij wanneer het dan een etmaal la-ter weer dicht is gesneeuwd en als een kind zo pissig als je ‘n dag later door die kút spekgladde smeltresten moet lopen. Dit alles houdt me JONG en píekert me OUD !! Nou ja, dat dit zéér waarschijnlijk mijn LAATSTE verjaardag is geweest maakt aan dit gejongleeroudzeer ‘n einde, goddánk !! Zal ik deze editie “Verjaardáág !!” dopen ?? Daarover gesproken: Eergisteren, op maandag 1 juni, vierde ik deze verjaardag met een fijn feestje, samen met mijn tweelingzus. We trachtten de verplichte 1,5 meter Coronafstand te houden, wat best goed ging, hoewel dit vermoeden mijner zijde ook kan komen vanwege de goede zin die het feestje mij gaf: Er waren maar 15 gas-ten, er was dus die afstand waardoor ik minder prikkels ervoer, doch wéderom hoe-wel: Dat kon óók door het bier komen ;-), er waren ‘ns níet van die ongemakkelijke “Hoeveel zoenen, en wie begint, oeps niet op de mond !!” socio-zaken, ik vond het ‘n PRIMA verjaardag !! Maar wat ik wél merkte: Mijn twee nichtjes zijn géén kleine kinderen meer, zoals IK me dat nog wél voel. Ze praten niet meer énkel als kindjes. Ze krijgen nu een eigen mening, nemen niet meer alles wat Ome Geert zegt zomaar aan. Vanaf nu zullen ze dingen gaan vinden die IK nooit heb geleerd, en daar voor willen staan, en wie weet zouden ze mij over tien jaar als ‘n continu stripfiguur uit hun verleden zijn gaan zien. Die twee zijn wat mij betreft NU al ouder dan ik ben, en vanaf nu kan ik dan ook geen kind meer zijn met mijn nichtjes. En érgens … ben ik blij dat ik ze niet volwassen zal gaan zien doen.

​

8. In hoeverre en hoe belemmeren uw autisme en ADD u in uw leven ??

Stel je voor dat je de realiteit, die natuurlijk van momént tot momént verandert en dus constant nieuwe uitdagingen opwerpt, moet begrijpen met een hoofd dat exáct hetzelde doet. Dit levert mij voor élke gedachte die in mijn hoofd opduikt en álles wat ik registreer meerdere invalshoeken op, die állemaal tegelijkertijd waar én niet waar zijn, aangezien “De Waarheid” die ik wanhopig zoek niet bestaat. Misschien gaat een deel van mijn antwoord op deze vraag lijken op dat van vraag nr. 1, omdat mijn autisme en ADD niet de énige factoren zijn die bepalen wie ik ben maar wél een belangrijk deel van mij vormen. Nou ja, ik vind het niet erg mezelf af en toe te herhalen: Als ik dat doe herken ik nl. éven waar ik het over heb, en net als bij een reclamespot helpt herhaling de ontvanger dezes om beter te onthouden wat er ge-meld is … Althans dat hoop ik. Ik heb het vermoeden dat mijn ADD, die me de focus van een fruitvliegje geeft, maar nét genoeg tegendruk krijgt van de controle die het autisme wil behouden over mij, en dat ik daartussen in uit elkaar wordt getrokken: Ikwilditdoenfocusneenugaikweerietsandersdoenofdenkenófbeiden. Dat klinkt vrij belemmerend hé ??? (Oh ja, terzijde, hou het geheim: Na zes maanden op De Grote Beek, waar ik zat om te leren omgaan met mijn brein (Wháháhá !!) kreeg ik de diag-nose ADD. In het rapport stond iets van dat gezien mijn klachten een vermoeden van het hebben van ADD gerechtvaardigd was. Hierop vroeg ik of dat nette taal was voor “Het ménneke heeft het zo zwaar, laten we ‘m tenminste IETS geven voor zijn moeite !!” wat met (“We mogen hier eigenlijk niet om”) gniffelen werd bevestigd. Het was vást om mijn half jarig Beekverblijfsjubileum te vieren. Bést. Present.Éver.)

Combineer dit alles met een éindeloos “Ik vind dat jij zo goed uit kunt leggen wat jou dwarszit !!” zónder dat ik deze uitleg uitgevoerd krijg, en je krijgt denk ik wel een idee. En anders … Lees je de afgelopen acht antwoorden nog maar eens terug, want wie het NU nog niet snapt het NOOIT !!

​

9. U heeft een boek geschreven. Waar gaat het over ??

Goede vraag. Over het niks van alles, het alles van niks en weer terug en dan weer heen en terug en kris & kras. Als een veerpont die weg vaart en dan plots naar links gaat, en dan naar rechts, en dan weer rechtdoor … Kruisvaarder, haháá !! Mijn boek duikt, al zeg ik het zelf, als geen ánder in de wereld van een autist. Of beter gezegd, ik kan me geen ánder boek zoals dit voorstellen. Klinkt onbescheiden, maar IK heb het geschreven, dus ik zal het wel weten, natúúrlijk niet joh ik weet er NIKS van !! En daar gaat dit boek over: Dat ik er niks van weet, niks van snap maar dat probéér te snappen, wat natuurlijk niet lukt, en terwijl de arme lezer dit met me meebeleeft wordt hij/zij hopelijk dit moeras van onduidelijkheid ingetrokken, waardoor men zal weten hoe autisme VOELT. Als ik maar één zorgmedewerker die mij denkt te gaan vertellen hoe autisme werkt (terwijl dit voor mij helemáál niet werkt) wat slapeloze nachten kan bezorgen met dit schrijven ben IK content. En ik heb van enkele in de zorg actieve lezers reeds begrepen dat dit al GELUKT IS, dus: Missie is geslaagd !!

​

10. Wat wilt u bereiken met dit boek ??

Massale Moeheid. Ik had het er in de vorige vraag al een beetje over, fijn dat ik er nog even over door mag ratelen !! Want doorratelen, dat kan ik als de béste !! En da’s mooi, want ik denk dat al dat geratel de lezer het béste laat zien wat het autisme doet en aanricht in iemands hoofd. Fúck al die boeken waarin “experts” uit gaan leggen hoe een autistisch hoofd werkt !!! Het is toch veel logischer dat de éigenaar van dat hoofd (Of éigenaar, ik heb er weinig over te zeggen eigenlijk, maar ja het spint lomp zijn rondjes op MIJN romp dus dan MÓET het wel van mij zijn) dit eens gaat uitleggen. Maar ja, juist dóór dat hoofd kan ik dat niet goed en dáárom juist zo goed. Want zou U het eerlijk vinden als er een boek zou zijn dat IEDEREEN behalve degenen die er het meeste onder lijden laat begrijpen hoe dat autisme werkt ?? Néé hé, endasnieeerlijk !! Uit dit boek zult u NIETS leren: Het boek zal U LEREN !!! Als Darth Vader lok ik u naar uw donkere, “Ik snap er nu niks meer van, van dit vandekookboek, en dat vind ik NIET prettig !!” zijde zodat u, zij, het even, kunt voelen hoe het hebben van ‘n snelkookhoofd voor autisten voelt. Ik wil met dit boek bereiken dat het na drie pagina’s doorpezenlezen uit afgrijzen dicht wordt geslagen. Dat het in je hoofd gaat zitten zoals de inhoud ervan in het mijne !! Enkel het IDEE dat de kans dat het door mij in ontspannen staat bekijken van een tv-programma óóit kan kruisen met het moment dat iemand met mijn boek in de hand bijkans krankzinnig wordt … DAT wil ik bereiken met dit boek !!!

​

11. Hoe beleefde u het schrijven van dit boek ??

Het is logisch dat u het onstaan van dit boek “schrijven” noemt, IK noem het liever “leeglopen”. Ik begon met het schrijven van dit boeksel omdat het verschil tussen mijn werkzaamheden op mijn dagbesteding en die thuis veel te groot was gewor-den: Op die dagbesteding trachtte ik mijn leven zin te geven door het bouwen van dat reeds eerder genoemde miniatuur KISS (de Amerikaanse band) podium, en of dat nu goed of slecht ging maakte weinig uit: Mijn dagen waren er goed door ge-vuld. En dán ging ik naar huis, waar ik op een gegeven moment, vollédig bezéten van die bouwklus, behalve de noodzakelijke zaken, eigenlijk ámper nog iets deed terwijl ik wanhópig wachtte totdat ik weer verder kon met het bouwen van die kut molensteen om m’n nek !!! Daarop bedacht ik dat ik óók een klus voor thuis moest hebben, zodat ik niet telkens knéttergek van het in m’n eentje piekeren verder zou gaan met bouwen, aangezien ik die vervelingsgekte daar niet bij kon hebben !! Het moest een thuislus zijn die me makkelijk afging, waarop ik besloot ‘n boek te gaan schrijven. Toen (mag eigenlijk niet aan het begin van ‘n zin, fúck it) ik daar eenmaal mee was begonnen merkte ik al snel dat letterlijk Á L L E S waar ik aan dacht in een halsbrekend tempo uit mij sijpelschreef, en dat gaf mij héél véél rust. Déze klus be- vatte géén regels, verwachtingen of inhoud, het enige wat ik mezelf hoefde aan te leren was redelijk blind typen, omdat ik anders de stroom der gedachten niet bij kon houden. Ik liep als ik achter de toetsen zat vollédig leeg, vandaar dat ik aan ’t begin van deze pagina de term “Leeglopen” i.p.v. schrijven gebruik (Dat snáppen ze wel dus hóef je niet te zeggen, ik !!) Nadat ik de eerste vijf pagina’s voor had ge-lezen aan mijn toenmalig autisme-begeleider (Ik deed het autisme helemaal zélf hoor) Maarten zei deze me dat hij er moe van was, en op dat moment realiseerde ik me dat ik, behalve een ontstress-klus, ook toekomstig góud in handen had, nl. een boek over autisme geschreven from the inside. Hierop beleefde ik ‘t schrijven nóg intenser omdat ik begreep dat mensen hier iets aan zouden kunnen hebben … Of er dóódmoe van zouden worden, wat me eigenlijk nog méér waard was ;-) Ik schreef soms vier opeenvolgende dagen, soms zes maanden niet, het kwam als het kwam. Zó beleefde ik het schrijven van dit boek: Het was grillig, als het/mijn leven zélf. Moet nu dat “Ik leerde mezélf beter kennen” cliché nog ?? Ja dááág …

​

12. U heeft u aangemeld bij het Expertisecentrum Euthanasie. Waarom ??

Met gestrekt been er in: Ik heb me aangemeld omdat ik geen énkele kans heb: Ik denk álles kapot: Als iets slecht gaat pieker ik daarover en als iets goed gaat, dan vraag ik me af hoe dat kan, omdat ik door dit, of dat, niet had verwacht dat die en die gebeurtenis op dat en dat moment zo goed zou verlopen. Dus goed of slecht humeur, of welk gebeuren het betreft maakt niet uit, ik pieker het állemaal naar de godverdomme. Want.Ik. Denk. Alles.Kapot. Dit zei ik al eerder en het helpt NIKS. Begrijp me niet verkeerd, ik heb ook genoeg LEUKE momenten in m’n leven beleefd hoor !! Er zijn er echter véééél te weinig waarover ik NIET ga piekeren of van gedachten ga veranderen, en dat constánt niet weten waar ik aan toe ben heeft me gesloopt. Wat zegt u ?? Of ik vind dat ik met mijn besluit het spel des levens heb verlóren OF gewónnen ?? Béiden denk ik: Ik ben – hópelijk, ik móet nog eventjes !! ;-) - met mijn keuze voor euthanasie het moment vóór waarop de sloper in mij fatáál toeslaat, OF heeft deze dat, door mij tot die geholpen zelfdo-ding te brengen, nú al gedaan ?? En zo heb ik er wéér een onderwerpend onder-werp bij, lékker hoor. Schrijf ik tekstuele dubbelzinnigheden en woordgrappen zo als hierboven enkel op om uit te drukken hoe iets in mij voelt, óf is ’t grotendeels een uiting van “Oh oh, hoe kóm ik erop, wat knáp van mij !!” Word ik serieus ge-nomen, of ben ik de knuffelautist ?? Ach, doodgeknuffeld worden door een bérg Boekenbal-groupies klinkt als een aantrekkelijke manier om te gaan. FÚCK, HOU OP MET DIT ALLES, HOOFD !! Hópelijk “Zeggen ze “Ja” Want …. Ik ben zó moe.

13. Even kort door de bocht: U wacht nu tot u dood mag. Hoe gaat u dat af ??

​

Nou, ik moet zeggen: Hoe doder ik mag, hoe lever ik ben !! Deze term schoot me te binnen en ik vond ‘m móói, maar: Wat betékent het ?? Het betekent dat mijn dagelijks leven een stúk beter te doen is voor mij sinds ik weet dat er zeer waar-schijnlijk veel spoediger dan voorheen door mij gevreesd een einde aan komt. Feit is echter dat ik nog maar één gesprek bij het Expertisecentrum Euthanasie heb ge-had, waarin één van hun psychiater zei dat ZIJ de KANS dat ze mijn wens in vervul-ling laten gaan erg groot acht. Dit was off the record, dus éigenlijk heb ik nog NIKS. Maar … dat heb ik nú ook al niet, dus wat maakt het uit ?? Ik heb nu HOOP op iets beters dan dit, en enkel dát zorgt dat ik me nu al wat beter voel. Ik doe geen grote creatieve klussen meer, heb niet het gevoel dat ik nog een héle grote leegte in dit leven moet vullen, want zó lang zal die leegte, zo schijnt het dus momenteel, niet meer duren. Of kwam dat verdwijnen van die klus-dwang nu omdat ik hééélemaal nergens meer zin in heb en óp ben ?? Ach wat, dat maakt nu ook helemaal ginne flikker meer uit, ‘t resultaat is nl. hetzelfde: I have become Comfortably Numb !! Dus nu wacht ik op de dood, en tja, dat ben ik na dik 30 jaar wel gewénd, om Mr. Johnny Logan te quoten: “What’s Another Year” … Hoewel mijn naasten vást meer van “Hold Me Now” zullen zijn: Een Johnny Logan grap voor de kenners !! ;-) Ja, láche, maar mijn situatie geeft natuurlijk ook vragen en problemen: Nadat dat eer-ste gesprek bij het Expertisecentrum Euthanasie zó voorspoedig verliep meldde ik aan mijn naasten dat de kans op het uitkomen van mijn wens groot is. Wederom, zónder dat ik daar al harde beloftes over heb, maar je moet mensen toch íets van duiding geven vind ik. Maar nu gaat mijn omgeving er al vanuit dat het over een jaartje afgelopen is voor mij, en sómmigen praten nú al over me alsof ik al met één been in het graf sta, en hoewel ik niets liever zou willen is dat dus behoorlijk voor-barig. Voor mezelf vraag ik me af of ik al zou kunnen beginnen met het afwerken van mijn Bucket-list (en of ik die wel een héb) Want stél dat “men” alsnog “Nee” tegen mijn wens zegt …. Dát zou natuurlijk al vét klote zijn, maar als ik dan óók nog stráátarm zou zijn, omdat ik al mijn spaargeld er doorheengebucketlist heb … Dat zou pas écht vervelend zijn !!!

​

14. Wat zijn uw gedachten over deze Corona-crisis, en wat voor invloed heeft deze periode op u ??

Ik vind het fijn dat de multi-gefacetteerde werkelijkheid die ik buiten mijn voor-deur sowiesó al als een crisis ervoer nu een naam heeft, want ik was al báng dat het aan MIJ lag dat ik de indruk had dat we al járenlang maar wat aan het dóen zijn met zijn allen !! Er is vind ik weinig veranderd hoor, je hebt mensen die op el-kaar letten én mensen die er gewoon geen zak om lijken te geven, crisis of niet. Loop je de supermarkt uit met je gevulde wagentje, laat een dame je niet voor. Merk je op dat jouw winkelwagentje nog niet gereinigd was voordat je het vast-pakte, zegt de kassïere “Klopt, maar het schoonmaakteam komt over ‘n kwartier hoor” … Leuk !! Wat heb IK daar aan ?? Kom je bij Kruidvat, zit er een medewerk-ménneke in het gangpad met zijn brave “Hou 1,5 mtr. afstand” hesje aan … Als dat gangpad 1,50 meter breed is ben IK dat ook. Ben je bij de Jumbo, schiet een medewerkster nét langs je af. Ik heb geen moeite met het afstand houden, maar met mensen die dat WEL hebben. Ik denk dat die lastposten ingehuurd zijn om zoveel mogelijk braven thuis te houden !! Dus ik blijf thuis, goed van mij hé ?? En ik moet zeggen: Daar is het mij een hele poos PRIMA bevallen zonder afspraken met begeleiders, familiebezoek en buitendeurse activiteit. Ik miste ze hé-le-maal niet. Nou ja, ik ga ook niet voor NIKS voor euthanasie hé ;-) En dan een smiley er-achter zetten, what the síck fúck ??? Je kunt er maar beter om lachen !! Deze pe-riode heeft me veel geleerd: Online friet bestellen omdat de friettent nu slechts een afhaalloket heeft resulteert steevast in méér friet dan een persoon met trek opkrijgt. Als je je familie lang niet ziet is het léuk om ze weer te zien. En dit keer ECHT !! Allemaal leuk en eigenaardig, maar nu, begin juni, begint het gebrek aan afwisseling me de kéél uit te hangen, en voor één keer heeft de niet-autistische buitenwacht met hun “Oh, dat heb IK ook hoor!!” gelijk. Momenteel zijn we nl. állemaal gelijk: Méérdere mensen zeiden me dat ze mijn moeite met sociale ver-plichting beter snappen nu ze zélf óók afstand hebben genomen en plots R U S T ervaren. Hópelijk onthouden ze dat voor “Als het weer mag” ;-) Maar voor NÚ ben ik er kláár mee: Prikkelarm is fijn, maar als de prik er áf is wordt het sláp !!!

​

15. Heeft u hobby’s, en zo ja, welke ??

Ja, hoewel ik “hobby’s” zó punniky vind klinken !!! “Ik hou van euh, Hobbies”, KLINKT als “Macramé haaksprei bostrol”. Ik luister graag muziek, koptelefoon op mijn dikke kop en één worden met de audio, héérlijk. Eigenlijk doe ik de kunst-vorm muziek en haar importantie voor mij grúwelijk tekort als ik haar als hobby kwalificeer, maar ja, de betekenis van deze term is – Even zoeken – “Een liefheb-berij of bezigheid ter ontspanning in de vrije tijd”, dat heb ik maar te acceptéren dan !! Nou ja, naast het luisteren naar muziek máák ik hem ook, met ‘n drumkit in een band, en voor mezelf voor de lol speel ik thuis basgitaar. Of beter gezegd, ik spéél dat ik kan bassen ;-) Als ik m’n bas oppak speel ik vrij makkelijk ‘n stukkie weg, op basis van muzikaliteit, ik mag mijn handjes dichtknijpen dat ik deze heb, want techniek is er niet veel hoor … NOU ÉN, ik ben blijkbaar tevreden met het niveau dat ik haal tijdens dat pielen, en het feit dat ik weinig moeite hoef te doen om dit te halen stemt me tevreden, wat mij véél waard is. Ik ben het me bewúst als ik lekker zit te bassen, kan dan ook heel erg in het moment zitten, en als een liedje mij niet zint/ligt zet ik gewoon iets anders op. Zó simpel kan het zijn !!! Oh ja, nog even over dat drummen: Dat gaat me góed af hoor, en op een veel hoger niveau als dat bassen. Drummen vereist echter meer inspanning, en de zin om deze te leveren mis ik in toenemende mate. Even kijken hoor, dan is er ook nog hardlopen. Ook dit gaat me vrij makkelijk af. Aan logica qua schemaopbouw dóe ik helemaal niet met hardlopen, ik ben euh … eigenlijk gewoon weer begonnen met wat ik nét zo veel jaren als kilo’s geleden deed, en ik heb nog geen ernstige klachten. Dus loop ik gewoon vérder, en als ‘t fout gaat merk ik dat vanzelf ;-) Tot slot wil ik het schrijven nog vermelden als hobby. Dit gaat me óók al zo makkelijk af, maar dát had u al wel door hé. Ik kan veel kwijt in het schrijven, en zolang men vindt dat dat meer leuk dan bras oplevert ben ik gek als ik ’t niet doe, toch. Ik ben mínder gek als ik het wél doe, kun je nágaan. Tot slot kijk ik héééél graag naar het tv programma “How It’s Made” op Discovery Channel. Dit programma volgt allerlei fabricage-processen die mechanisch, herhalend, klinisch en zéér ge- structureerd zijn, oftewel: De tv-hemel voor autisten !! Eh ja, dat was het wel !!

​

16. Ervaart u weleens rust ??

Ja, gelúkkig wel zeg !! Ik had het net al over basgitaar spelen – Ik vind “bassen” zo professioneel klinken voor wat ik doe, ik ben meer ‘n iemand die speelt dat hij basgitaar speelt ;-) – daar kan ik heel rustig van worden. Als ik met de radio mee zit te spelen en een liedje zint me niet dan ga ik niet moeilijk doen van “Wil ik dit nummer niet doen omdat ik het niet kán, óf omdat ik ‘t niet leuk vind, óf omdat ik eigenlijk hélemaal geen zin heb om te bassen ??” nee, ik schakel gewoon súper-snel van “Nee, dit is niks” naar een ander kanaal. Dit vind ik érg fijn, aangezien ik normaliter over álles kan piekeren tot ik er gék van wordt. Dus bassen = RUST … Gemiddeld natuurlijk, want mijn leven kan álle kanten op variabelen. Het boven-staand relaas geldt ook voor de óverige zaken die ik in het vorige antwoord reeds noemde, deze geven mij relatieve rust. Ik zeg “relatieve rust” omdat ik, op ’t be-luisteren van muziek na, eigenlijk NIETS súpergraag doe, waardoor er áltijd onte-tevredenheid en vragen in mij blijven. Zie het maar zo: Ik heb activiteiten die ik euh … véél minder niet graag doe dan anderen, en dáár word ik rustig van, als in “Ik heb absolúút niet aan álles een tyfushekel” zeg maar. Ik doe ook dingen waar ik héél véél minder onrustig van word, en minder onrust is méér rust. En begra-fenissen geven me héél veel rust, dat móest ik er nog even bij vermelden. Men houdt braaf zijn kop dicht, je ziet de familie weer eens zónder dat je daar voor bij ze op bezoek hoeft, en dat scheelt mij een hóóp afspreken en gepieker vooraf. Het wordt gewaardeerd als je er bij bent, je hebt de kans even stil te staan bij de betrekkelijkheid van de wereld om je heen, en als je boft krijg je daarna nog wat gratis te vreten en zuipen óók. Wat wil je nog mééér ?? Begrafenissen = RUST !!

​

17. Heeft u gevoelens die u voor zich houdt ??

Nou, over begrafenissen gesproken: Ik ben altijd jalóers als ik daarheen ga !! Dat had ik net nog niet gezegd, maar de vorige vraag ging dan ook niet over bekente-nissen, en het leek me handiger om deze jaloezie voor me te houden … Maar ja, nu vráág je erom, há !! Mán, al de begrafenissen die ik al heb gezien met stééds de verkeerde persoon in de kist !! Waarom gaat iemand die vaak NIET wil wél, en iemand die wél wil niet ?? Ach, gelukkig heb ik zeer waarschijnlijk binnen afzien-bare tijd geen last meer van dit probleem, hoewel ik niet zeker weet of ik me dit zal kunnen realiseren aangezien de kans groot is dat ik het moment zélf niet mee krijg, want tja, ik ben dan dóód hé. En hoe je dat gaat ervaren … Al sla je me … ;-) En over dood gesproken: Ik probeer de mate van mijn doodsverlangen ‘n beetje voor me te houden. Want wederom: Hoe dóder ik mag, hoe léver ik word, en dóód doet leven en dergelijke, maar mijn naasten worden daar niet vrolijker van. Wat dat betreft denk ik dat ik nog een lástig jaar tegemoet ga, aangezien het dichterbij komen van mijn afscheid me met gevoelens zal vullen die in steeds grotere mate tegenover die van de nabestaanden zullen komen te staan. Dus dan hou ik me nog maar een jaar gedeisd, zoals ik dat al zo LÁNG heb gedaan … en dan roep ik na het innemen van HET drankje opeens kéihard “Hasta La Vista Motherfuckééérs !!! ” ;

​

18. Hoe kijkt u tegen kunstenaars en de kunstelarij aan ??

Ik vind het een ráár sfeereldje vol ráre bewoners, met veel handhaarkammers. U weet wel, van die apartelingen die steeds door hun haar zitten te wrevelwrijven, of aan denkbeeldige puisten, vlooien of zo zitten te krabben. En ondertussen de buitenwereld afkeuren met zo’n “Als je me áánspreekt bederft mijn kunst !!” blik, déathstare !! Als ik enkel dénk aan het live tegenkomen van zo’n lopende poets-doekpalet met Eau De Terpentine geur voel ik me al onrustig, omdat zij vollédig hun eigen gang lijken te gaan … En dat wil IK OOK kunnen !! Zo’n Herman Brood die vanuit de trein op een koe schoot, húp camera erbij, en dit mócht schijnbaar omdat Brood goed kon schilderen !! Of tenminste, IK vond het mooi ... Dámn, zit ik dat lopend performance drugstestlab hier nog te verdédigen ook !! Nee, dan zo’n gast die een opening in ‘n atelier heeft, met allemaal van die jasjes die van die schijtkleine borrelhapjes niet proberen te laten vallen terwijl de kunst eruit ziet alsof ze erop zijn binnengedragen. Oh ja, voordat ik verder ga wil ik even be-nadrukken dat ik geen idéé heb waarover ik praat. Zo heb je zo’n Jan Cremer die ‘n boek schrijft vól seks, geweld, en seksueel geweld, en geweldige seks, en er op zijn zelfse manier op los leeft & schildert en later draagt ‘ie dan gewóón … Jásjes. !!!! Dat heb ik nooit begrepen, ik vind jasjes zó te netjes !! En je zweet je toch kéi kapót in die dingen ?? Als je er één klodder op morst loopt men zich diréct af te vragen of dat een statement of ongelukje is, gedóe allemaal !!! En zo zaag ik ook mezélf af, want toen ik bezig was met de bouw van ‘n KISS (de rockband) Minia-tuur Podium pakte ik dat blijkbaar bést wel kunstenarig aan. En ja, ik dróeg als ik het koud had een uiterst doelmatig ogende trui, en já ik deed mijn werk op basis van emotie en drive i.p.v. logica en techniek dus bést wel kunstenaar-like !! Hoe-wel, Piet Mondriaan dreef óók grotendeels op logica en techniek, en hij was wél kunstenaar !! Ik snap er hélemaal niks meer van. Ach ja, ik ben én onbekend én had al een Podium, há !! Piet Mondriaan zag er trouwens héél saai uit. Nou, daar hou ik mij dan maar aan vast. Gelukkig schrijf ik zoals Jackson Pollock schilderde, of geef ik me nu tevéél eer ?? Nou én ?? Ik mág dat. Want ik ben Schrijvenaar.

​

19. Heeft u nog iets toe te voegen aan dit interview??

Er schiet me zo niets te binnen, misschien ben ik wel even úitgezonden. Ik wil nog wel even zeggen dat NIETS van wat u de afgelopen negentien antwoorden gelezen heeft waar is. Tenminste, zo dénk ik over. Vaak te véél. Of niet dus.

Shííít bijna vergeten, stóm zeg: Ik zou graag nog wat uitweiden over muziek: Zij is nl. de ÉNIGE die mij mag verrassen, en dat IS nogal wat, aangezien onverwachte gebeurtenissen mij bijna áltijd van mijn apropos afgooien wat ik steevast als zéér irritant ervaar. Doch het tijdelijk concentratieverlies dat muziek mij kan brengen is immer uiterst welkom !! De traantjes die uit me kunnen komen door het horen van een mooie song die ik lang niet gehoord heb zijn ONMISBAAR voor mij. Deze vertellen mij nl. dat ik nog leef. Dat IETS me nog ráákt. Dat niet ÁLLES door mijn hoofd gepland – en vervolgens kapót gecontrolfreakleerd kan worden !! Nádeel van deze manier van muziek beleven is dat ik “Het er niet om kan doen”: Ik kan NIET NU al beslissen dat ik vanavond een mooie Rory Gallagher DVD op zet om lekker te gaan kippenvellen. Ik kan, wil en móet vind ik álles vantevoren plannen, maar bij muziek werkt dat exáct omgekeerd, en ik laat dat met LIEFDE toe !! Nu, dat was het wel denk ik. Oh nee, wágeffe: Ik heb bij vraag 15 gezegd dat ik rust ervaar tijdens het poetsen van mijn tanden. Dat kan dan wel zo zijn, maar deze rust kan in werkelijkheid óók door een door de wurgende spanning der “Heb ik dit gebitsdeel al (goed genoeg) gehad ???” onderdrukte hoop prikkels komen !! Dat zou me NIKS verbazen: Vóór het poetsen heb ik nóóit zin om eraan te begin-nen, en na áfloop ben ik altijd BLIJ dat ik er weer even vanaf ben. Neuro-gekút …

​

20. Wat vond u van dit interview ??

Dus de “Heeft u deze vragen naar waarheid beantwoordt ??” vraag ontbreekt ?? Dat is een pák van mijn hart zeg !! Ik moet zeggen: Qua chaos viel ‘t me mee, het had me nl. NIETS verbaasd als dit schrijverisch gezien ‘n enórme hysterische rót-zooi zou zijn geworden. Het is bij een behóórlijke puinhoop gebleven … Voor mijn doen dan hé, maar ik ben dan ook gewénd aan mezelf … Nóóit gewend GERÁÁKT overigens. Dit interview gaf me de kans eens stil te staan bij wie ik eigenlijk BEN, en daarna héél snel door te lopen, want tja, weet IK veel. Ik vond de vragen góed bedacht, het feit dat ik dit ZÉLF gedaan heb leidde, voor zover ik kan checken, ge-lukkig níet tot teveel “Wát een goede vraag zeg, nóu dank je wél, wat aardig van mij !!” gedubbeltrubbel. Het vergt wat extra focus van mijn zijde, maar dan héb je ook wat !! Mocht U weten WÁT ?? Stuur uw antwoord dan a.u.b. naar een adres.

Tot slot wil ik Frank Schijven bedanken dat hij mij vroeg dit zelf-interview op de wereld los te laten: Je wordt bedánkt Frank !! Ik heb me een typewritersblock ge-typt man !! Het houdt nóóit op. Niet vanzélf !! Maar mijn wraak zal zoet zijn, als ik vanavond ontspannen tv voor me uitkijk…. Want ik wéét dat Old Man Schijven dan deze héle rómmel nog door moet lezen !!!

Tot zover dit bericht. U hoort nog van ons.

GroetGeert.